Εγώ & Οι Άλλοι
Πολύ συχνά ακούμε
«Ότι οι άλλοι σου κάνουν ό, τι εσύ τους επιτρέπεις»
Το πιστεύεις στ’ αλήθεια;
Είμαι σίγουρη πως πολλοί/ές θα πιστεύετε πώς με την ανοχή και την υπομονή έχουμε επιτρέψει σε διάφορους ανθρώπους να μας εκμεταλλευτούν και σίγουρα θα θυμώνετε με τον εαυτό σας γιατί το αφήσατε να συμβεί. Ας δούμε όμως και μια άλλη οπτική. Δώσατε από το χώρο σας, κάθε φορά και περισσότερο, δείξατε όλο και μεγαλύτερη υπομονή και ανοχή….κάνατε ένα βήμα πίσω και κάθε φορά άλλο ένα….και σε κάθε δικό σας βήμα προς τα πίσω ο άλλος έκανε ένα βήμα πιο μπροστά καταλαμβάνοντας το δικό σας χώρο…..γιατί θα πρέπει να θυμώνετε με τον εαυτό σας;
Αυτό που εννοώ είναι ότι πολλές φορές αφήνουμε στους ανθρώπους χώρο και περιθώριο για να μας φερθούν κάπως ή να κάνουν κάτι που τελικά είναι δυσάρεστο για μας…. Γιατί πρέπει όμως να θυμώνετε με εσάς και όχι με τον άλλον; Δηλαδή, εσείς επιτρέψατε να συμβούν διάφορα, ο άλλος όμως γιατί το εκμεταλλεύτηκε; Εννοώ, που είναι η δική του ευθύνη σε όλο αυτό; Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του….
Σου δείχνει κάποιος ανοχή και υπομένει κάποια κατάσταση, γιατί θα πρέπει εσύ να το εκμεταλλευτείς; Δε θα πρέπει κι εσύ να βάλεις ένα φρένο με ήθος και ανθρωπιά, να αναρωτηθείς και να σκεφτείς «μα τι κάνω στον άλλον, γιατί το κάνω, επειδή μου το επιτρέπει θα κάνω αυτό που με βολεύει;»
Δεν είναι λοιπόν αλήθεια ότι «σου το έκανε αυτό γιατί εσύ το επέτρεψες». Φυσικά έχω ευθύνη όταν επιτρέπω και δίνω από το χώρο μου και αφήνω περιθώριο δράσης στον άλλον, όμως κι ο άλλος έχει ευθύνη και μεγαλύτερη θα έλεγα, γιατί εκμεταλλεύεται και βολεύεται με την ανοχή και την υπομονή σου και δε σκέφτεται τη δική σου θέση, τα δικά σου συναισθήματα και στρουθοκαμηλίζει στις δικές σου ανάγκες.
Αν πρέπει να θυμώνεις με τον εαυτό σου; Φυσικά και πρέπει να θυμώνεις με τον εαυτό σου που δε θύμωσε με τον άλλον. Γιατί εσύ έδωσες από το χώρο και την υπομονή σου και έδειξες γενναιοδωρία….κι ο άλλος δε σκέφτηκε, δεν ένιωσε, απλά βολεύτηκε, και κάθε φορά που εσύ έδινες εκείνος έπαιρνε….Σκέψου λίγο….σου δείχνει ήθος και ευγένεια ψυχής αυτή του η στάση και συμπεριφορά;
Από την άλλη θα πρέπει όμως κι εσύ με ήθος και ευγένεια ψυχής, αλλά και ανθρωπιά να σκεφτείς τη δική του πλευρά. Δηλαδή, είναι τόσο κακός ή ανήθικος ο άλλος; Μήπως όμως απλά είναι κι αυτός άνθρωπος…. ένας άνθρωπος μπερδεμένος, λίγο χαμένος, ίσως και λίγο φοβισμένος; Ένας άνθρωπος που κι εκείνος μπορεί να έχει βρεθεί στη θέση σου κι ένιωσε ότι τον εκμεταλλεύτηκαν κι ίσως τον πλήγωσαν; Μήπως τελικά αυτό που χρειάζεται είναι ενσυναίσθηση και από τους δύο, δηλαδή να μπει ο ένας στη θέση του άλλου;
Όταν λοιπόν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο:
Αναρωτήσου γιατί….
Γιατί εσύ, γιατί ο άλλος & Δεσμεύσου να καταλάβεις… Γιατί εσύ, γιατί ο άλλος
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι πολύ εύκολο να θυμώνουμε με μας ή με τους άλλους… είναι όμως πολύ πιο δύσκολο αλλά υπέροχα γενναιόδωρο να δίνουμε άλλοθι και σε μας και στους άλλους… να μην προσπαθούμε αλλά να δεσμευόμαστε να καταλάβουμε, να νιώσουμε και τις δυο πλευρές και να βοηθήσουμε και τον άλλον να το δει….αν φυσικά αυτός ο άλλος αξίζει τα συναισθήματα και τη φροντίδα μας…
Για αυτό την επόμενη φορά φίλε/η, που κάτι θα σε δυσαρεστήσει ή θα σε προβληματίσει στη σχέση σου με κάποιον άλλον, μην προσπαθήσεις να καταλάβεις…. απλά δεσμεύσου να το κάνεις….
Try not….just commit !!!