Εγώ & Οι 'Αλλοι

Κι όπως ακριβώς επικοινωνούμε με τον εαυτό μας, έτσι οφείλουμε να επικοινωνούμε και με τους γύρω μας. Συνήθως επικοινωνούμε είτε καταπιέζοντας τον εαυτό μας, είτε καταπιέζοντας τους άλλους και κυρίως καταπιέζοντας τα παιδιά μας.

​

Ο χρυσός κανόνας είναι «κάνε στους άλλους ό,τι θα ήθελες να κάνουν κι οι άλλοι σε σένα». Δεν χρειάζεται, λοιπόν, παρά να αναρωτηθούμε «με ποιόν τρόπο θα θέλαμε οι άλλοι να επικοινωνούν μαζί μας;»

 

Ας μοιραστούμε μερικές σκέψεις για χάρη των παιδιών μας:

​

• H επικοινωνία είναι ένας δρόμος με διπλή κατεύθυνση. Χρειάζεται να μάθουμε να μιλάμε, αλλά και ν’ ακούμε. Όχι όμως να ακούμε απλά, αλλά ενεργητικά, με ενσυναίσθηση, δηλαδή με κατανόηση για τη θέση, την κατάσταση, τα συναισθήματα  του άλλου.

• Όλοι θέλουμε να μας αγαπούν. Θέλουμε να ξέρουμε πως ο άλλος ενδιαφέρεται για μας κι ότι μας δέχεται. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί μαζί μας ή να ανέχεται κάθε τι που κάνουμε ή πιστεύουμε. Μπορούμε όμως να δεχτούμε ο ένας τον άλλον παρ’ όλες τις διαφορές μας. Αυτή η χωρίς όρους παραδοχή του άλλου ως άτομο και όχι για τις πράξεις του, είναι απαραίτητη για μια έντιμη και ειλικρινή επικοινωνία.

• Ολοι μας επιθυμούμε να υπάρχει κάποια λογική συνέχεια στις σκέψεις του ανθρώπου που επικοινωνεί μαζί μας. Aν αρχίσει να μας μιλά κάποιος με παράλογο τρόπο ή να λέει «θα γίνει έτσι και δε σκοπεύω να σου εξηγήσω το γιατί. Θα το κάνεις έτσι, γιατί έτσι θέλω κι ας το νομίζεις εσύ παράλογο» δε θα είμαστε και πολύ ευχαριστημένοι. Θα νιώσουμε πως ο άλλος δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις ανάγκες μας ή τα συναισθήματά μας. Θα νιώσουμε, ακόμη, πως δε μας σέβεται. Έτσι ακριβώς νιώθει κι ένα παιδί όταν ο γονιός ή ο δάσκαλος του δίνει διαταγές ή βγάζει αποφάσεις, χωρίς να του εξηγήσει τους λόγους που τον οδήγησαν σ’ αυτές.Κανένα παιδί δεν είναι πολύ μικρό για να του μιλήσουμε με κατανόηση και λογική. Ακόμα κι αν δεν είναι σε θέση να καταλάβει όλους τους λόγους, θα νιώσει τουλάχιστον πως το σέβονται. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. 

• O σεβασμός είναι ένα απαραίτητο στοιχείο στην επικοινωνία. O σεβασμός γεννά σεβασμό. Απλά, ο σεβασμός γεννά σεβασμό.

• Η συνέπεια ενισχύει την επικοινωνία. Όταν δεν υπάρχει συνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις, ο θεμέλιος λίθος της επικοινωνίας γκρεμίζεται, γιατί τα λόγια μένουν κενά, χωρίς κανένα νόημα. 

• Όλοι θα θέλαμε απόλυτη ειλικρίνεια απ’ όσους επικοινωνούν μαζί μας. Σε κανένα δεν αρέσει να του λένε ψέματα. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί. Όταν του λένε ψέματα νιώθει ανασφάλεια και δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον κόσμο γύρω του. Για να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να μη φοβόμαστε να σκύψουμε μέσα μας και να δούμε τα συναισθήματα και τα πιστεύω μας. Να μη φοβόμαστε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, να παραδεχόμαστε λάθη και να αλλάζουμε στάσεις και συμπεριφορές, να μη φοβόμαστε με λίγα λόγια να εξελισσόμαστε. Μόνο μέσα από την προσωπική μας εξέλιξη θα μπορέσουμε να τιμήσουμε τον άλλο και κυρίως το παιδί, που είμαστε υπεύθυνοι για την αγωγή του, με την αλήθεια μας. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει ιδανικός γονιός ή παιδαγωγός. Υπάρχει άριστος γονιός και άριστος παιδαγωγός. Και άριστος δεν είναι ο τέλειος ή ο τελειομανής. Είναι αυτός που σκέφτεται, κάνει απολογισμό, δρα και είναι αποτελεσματικός.

​

Και τελειώνοντας, ας ξαναθυμηθούμε τα λόγια του Σωκράτη,

 

«Δεν μπορώ να σε διδάξω τίποτα, το μόνο που μπορώ,

είναι να σε κάνω να σκεφθείς».