Εγώ & Παιδεία

Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι κι ας πιάσουμε το νήμα απ’ την αρχή.

 

Παιδεία.

 

Μια λέξη, μία έννοια, μια μεγάλη εικόνα.

 

Τι εννοούμε λέγοντας παιδεία…. Θα σκεφτείτε…. πάλι κάποιος μας μιλάει για την παιδεία.  Όχι. Αλλά αν πρέπει από κάπου να ξεκινήσουμε ας σκεφτούμε τη ρύση του Αριστοτέλη,

 

«Αρχή πάντων ορισμός εστί».

 

Πώς ορίζουμε λοιπόν την παιδεία… Θα λέγαμε ότι είναι όλες εκείνες οι ενέργειες, που καταβάλλουν η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή, την εκπαίδευση, τη μόρφωση, την αγωγή του παιδιού.

 

Όλες εκείνες οι ενέργειες που συμβάλλουν στη νοητική, ψυχική και πνευματική καλλιέργεια του, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και στην ανάπτυξη του ήθους του.

​

Η παιδεία λοιπόν ενός παιδιού ξεκινά από τη μέρα της γέννησής του. Η οικογένεια είναι ο πρώτος δάσκαλός του.

 

Έπειτα  η πολιτεία, θα του προσφέρει μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, από τα πολύ μικρά του χρόνια, τα εργαλεία για τη διδασκαλία, την εκπαίδευση, την αγωγή και άρα την παιδεία του.

​

Πολλά από αυτά τα εργαλεία τα γνωρίζετε. Εγώ θα σταθώ σε ένα, το οποίο αποτελεί και το βασικό, αν όχι τον πιο σημαντικό άξονα των διαπροσωπικών σχέσεων.

 

Γιατί η παιδεία βασίζεται κατά κύριο λόγο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στη σχέση του γονιού με το παιδί του, στη σχέση του παιδαγωγού με το παιδί.

 

Και ποιο είναι αυτό το εργαλείο… η επικοινωνία. Και πιο συγκεκριμένα η αποτελεσματική επικοινωνία και πώς μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην παιδεία.

​

Δεν μπορώ να σε διδάξω τίποτα, έλεγε ο Σωκράτης, το μόνο που μπορώ, είναι να σε κάνω να σκεφθείς.

​

Για να σε κάνω να σκεφτείς όμως, πρέπει να επικοινωνήσω μαζί σου. Κι αυτό κάνουμε με το παιδί από την πρώτη στιγμή της ζωής του.